Przepisy podatkowe sprzyjają zbyciu trudnego do wyegzekwowania długu, a kodeks cywilny umożliwia sprzedaż wierzytelności nawet bez konieczności uzyskania zgody dłużnika.
Gdy w wyniku zbycia wierzytelności powstaje strata, można ją zaliczyć do kosztów podatkowych. Obie ustawy o podatkach dochodowych (PIT i CIT) dopuszczają taką możliwość, lecz aby zaliczyć stratę do kosztów muszą być spełnione cztery warunki:
- podatnik zbywa wierzytelność własną,
- wierzytelność ta związana jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- wierzytelność została już zarachowana jako przychód należny,
- wierzytelność nie może być przedawniona.
Jeśli chodzi o kwestię opodatkowania VAT-em, to orzecznictwo administracyjne pozwala na zaliczenie do kosztów podatkowych wierzytelności w kwocie brutto, a nie tylko tej części, która została zarachowana do przychodów należnych.