Kontynuujemy cykl artykułów na temat uprawnień, jakie przysługują klientom kancelarii podatkowych. Tym razem piszemy o przepisach dotyczących zawierania umów i ustalania wynagrodzenia.
Doradca podatkowy powinien określić zasady ustalania wynagrodzenia przed rozpoczęciem świadczenia usług na rzecz przyszłego klienta, chyba że określenie tych zasad wymaga czynności dodatkowych, polegających m.in. na zapoznaniu się z aktami sprawy lub uzyskaniu dodatkowych wyjaśnień. Doradcy nie obowiązują żadne cenniki, wysokość wynagrodzenia ustalana jest z klientem. Inaczej jest przy pomocy świadczonej przez doradcę podatkowego z urzędu – występując przed sądem doradca jest wynagradzany według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów.
Doradca podatkowy nie powinien zawierać z klientem umowy, na mocy której klient zobowiązuje się zapłacić wynagrodzenie za jej prowadzenie jedynie proporcjonalnie do osiągniętego wyniku. Dopuszczalna jest natomiast taka umowa, w której przewiduje się dodatkowe wynagrodzenie za pomyślny wynik sprawy. Doradca nie może żądać wynagrodzenia za skierowanie klienta do innego doradcy podatkowego, ani przekazywać innemu doradcy podatkowemu wynagrodzenia z tytułu skierowania klienta.
Za naruszenie ww. zasad doradca podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej.