Zamiast kupować samochód na firmę można korzystać z własnego prywatnego auta, z samochodu pracownika, znajomego, członka rodziny lub zleceniobiorcy. Użytkowanie prywatnych pojazdów przez firmę regulują przepisy o podatku dochodowym.

Poniższe zasady dotyczą tylko samochodów osobowych wykorzystywanych w firmie (nie obejmują aut nieosobowych).

  1. Samochód prywatny przedsiębiorcy – wydatki wynikające z korzystania z samochodu można zaliczać do kosztów, ale tylko w ograniczonej wysokości (górna granica to iloczyn liczby kilometrów faktycznego przebiegu i stawki za 1 km przebiegu) i pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
  2. Samochód wykorzystywany w oparciu o umowę użyczenia – po stronie firmy powstanie przychód z tytuł z nieodpłatnych świadczeń, który podlega opodatkowaniu. Ze zwolnienia od podatku właściciel może skorzystać tylko wtedy, gdy użyczającym jest osoba z I lub II grupy podatkowej (wg przepisów o spadkach i darowiznach), czyli np. małżonek, rodzeństwo, dziecko, rodzic, teść, zięć lub synowa.
  3. Samochód zleceniobiorcy wykorzystywany przy realizacji zlecenia (do jazd lokalnych) spowoduje powstanie kosztów, które zleceniodawca odliczy obok wypłaconego wynagrodzenia, natomiast po stronie zleceniobiorcy powstanie przychód, który w całości podlega PIT. W przypadku użycia auta w delegacji, zwrot kosztów przejazdu jest zwolniony od podatku do wysokości kilometrówki.
  4. Samochód należący do pracownika – koszty jazd lokalnych (rozliczane na podstawie ryczałtu lub tzw. kilometrówki) i podróży służbowych (w oparciu o kilometrówkę) obciążają koszty firmowe, ale tylko do wysokości iloczynu liczby kilometrów faktycznego przebiegu i stawki za 1 km przebiegu. Po stronie pracownika, któremu firma pokrywa koszt jazd lokalnych występuje przychód ze stosunku pracy, który jest opodatkowany. Zwolnienie z PIT do wysokości kilometrówki dotyczy natomiast podróży służbowych.