Przychód z tytułu realizowanych nadwykonań wykazywanych w sprawozdaniach dla NFZ jako tzw. świadczenia nieratujące życia lub zdrowia, wykonanych ponad limity wynikające z umowy szpitala z NFZ, powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania od szpitala zapłaty za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi.

W wydanej w październiku br. przez katowicką IS interpretacji indywidualnej, odniesiono się do kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu należnego z tytułu nadwykonań świadczeń nieratujących życia lub zdrowia.

Chodziło o spółkę z o.o. posiadającą status „podmiotu leczniczego”, która świadczy usługi opieki zdrowotnej w charakterze podwykonawcy na podstawie umowy zawartej ze szpitalem specjalistycznym, który z kolei ma podpisaną umowę na finansowanie świadczeń zdrowotnych bezpośrednio z właściwym oddziałem wojewódzkim NFZ.

Co do zasady, świadczenia realizowane przez ten podmiot to tzw. świadczenia nieratujące życia lub zdrowia i w praktyce zdarza się, że liczba wykonanych przez spółkę świadczeń medycznych w danym okresie jest wyższa od określonych w umowie Szpitala z NFZ (powstają nadwykonania). W konsekwencji zdarza się, że NFZ akceptuje wszystkie świadczenia wykazane ponad limit, akceptuje jedynie ich część lub nie akceptuje nadwykonań w ogóle. Najczęściej działania szpitala kończą się uzyskaniem wynagrodzenia za nadwykonania w ramach ugody, które następnie w części należnej Spółce przelewane jest na rachunek bankowy Spółki. Do czasu zawarcia ugody, spółka nie zna kwoty wynagrodzenia, jakie otrzyma za świadczenia wykonane ponad limity określone w umowie Szpitala z NFZ. Wysokość tego wynagrodzenia jest każdorazowo ustalana przez NFZ indywidualnie i nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa. Zdaniem spółki, przychód z tytułu nadwykonań świadczeń nieratujących życia lub zdrowia powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania od szpitala zapłaty za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi.

Z tym stanowiskiem zgodził się Dyrektor IS w Katowicach wskazując, że świadczenia te nie generują wierzytelności w sensie prawno-podatkowym. W konsekwencji, w przypadku nadwykonań nie ratujących życia nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć spółce realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty, tj. świadczenia tego nie obejmuje umowa zawarta przez Szpital z NFZ ani nie jest to świadczenie wynikające z obowiązku ustawowego.

Stąd nie można zastosować regulacji dotyczących powstania przychodów w dacie wykonania usługi, tylko w dacie otrzymania zapłaty.