Zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów może być dokonywane w wysokości zawierającej podatek od towarów i usług. Obejmuje bowiem należność, czyli środki pieniężne, które powinny wpłynąć do danego podmiotu od kontrahenta.
Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie dotyczącej wniosku spółki o interpretację przepisów o CIT. Cała kwota wynikającą z wystawionej faktury niezapłaconej przez kontrahenta, a więc w kwocie brutto, staje się wierzytelnością i nie można jej traktować jako należność netto w sytuacji, gdy w cenie towaru i usługi zawarty jest należny podatek od towarów i usług. Formalnym podatnikiem tego podatku jest sprzedawca lub podmiot świadczący usługi. Jeśli więc w cenie, na którą opiewa wierzytelność zawarty jest podatek od towarów i usług, to w przypadku uznania jej za nieściągalną do kosztów uzyskania przychodów dostawcy zaliczyć można pełną kwotę należności przypadających od odbiorców.